Ufff. Przeżyliśmy. Będziemy żyć. Przeprosiłam jeszcze raz (może nawet już niepotrzebnie) i jest ok. Ufff. Ulżyło mi.
Potem po pracy zabrał mnie ze sobą, 'bo ma po drodze'. Staliśmy w korku, rozmawialiśmy o autach, o pracy, planach na przyszłość... I kiedy wysiadałam, kazał pozdrowić MM i pogłaskać kota. To naprawdę ktoś kogo chciałabym nazywać Przyjacielem. Za te teksty 'naga kobieta w okolicy!' kiedy ściągnęłam marynarkę od uniformu i zostałam w t-shircie, albo moje 'jak chcesz zrobić dla mnie striptiz to może w jakimś bardziej kameralnym miejscu', kiedy po wyjściu z pracy stwierdził że mu za gorąco i ściągnął bluzę, za te wszystkie plotki jakie sobie powtarzamy śmiejąc się przy tym do rozpuku. Spoglądam na jego zdjęcie i uśmiecham się do siebie.

Dobrze mieć go obok.